Pieluszki jednorazowe

Dziś świeżo upieczeni rodzice nie wyobrażają sobie stosowania innych pieluch niż jednorazowe. Wspomnienia naszych mam czy babć odnośnie sposobu zabezpieczania malutkich dzieci w kwestii ich potrzeb fizjologicznych przyprawia współczesnych rodziców o ciarki. Nikt chyba nie ma już tyle czasu i cierpliwości, by za każdym razem przewijając dziecko nie tylko czyścić pieluchę z nieczystości, ale i przebierać maluszka w nowe ubranka. Nie będziemy już wspominać o materacu, prześcieradle i innych rzeczach, które mogły namoknąć czy pobrudzić. A przecież popularne jeszcze 30 lat temu pieluchy tetrowe należało szybko oczyścić i zamoczyć, by odeprać zabrudzenia. Często gotowano je w celu sterylizacji.
I pojawiły się pieluchy jednorazowe. Historia popularnych pieluszek sięga roku 1944, kiedy to szwedzka firma papiernicza PauliStrom opracowała pierwszą jednorazową pieluchę. Były to majteczki zrobione z froty i gazy, a wypełniono je celulozą. Niestety, kiedy ta nasiąknęła, zbijała się w kulki i podrażniała delikatne ciało maluszka. Tymczasem w Stanach Zjednoczonych, pewna przedsiębiorcza kobieta, Marion O’Brien Donovan użyła kawałka bawełny oraz plastikowej zasłony prysznicowej. Z tego uszyła pokrowiec na pieluszkę, który zapinała agrafkami. Jako że była mamą dwójki dzieci, miała na kim testować swój wynalazek. Z czasem agrafki zastąpiła napami, a łazienkowa cerata zamieniła się z nylonem. Pierwszą nazwą pieluszki było słowo boater, czyli łódź, ponieważ swoim kształtem zawiniątko przypominało kształt łodzi.
W 1948 roku firma Johnson & Johnson wprowadza na rynek pierwsze masowo produkowane jednorazowe pieluszki. Były to plastikowe majtki z wyściółką ze sztucznego jedwabiu. Ich autorem był inżynier chemii Victor Mills. Znane dzisiaj Pampersy pojawiły się dopiero w roku 1961, a ich właścicielem była firma Procter & Gamble. Z każdym rokiem jednorazowe pieluszki były udoskonalane, by komfort dziecka oraz matki były jak największe przy jednoczesnym zachowaniu wszelkich standardów bezpieczeństwa dla dzieci. W 1970 roku pojawiły się informacje, że amerykańskie dzieci zużywają aż 350 tysięcy ton jednorazówek rocznie, co daje wkład 0,3% do sumy odpadów komunalnych. Po dziesięciu latach procent ten zwiększył się do 1,4%, co dało 1,93 mln ton odpadów rocznie.
Na początku lat osiemdziesiątych do produkcji jednorazowych pieluch zaczęto używać super chłonnych polimerów, co pozwoliło na zmniejszenie rozmiarów pieluszki niemalże o połowę. Jednak z każdym kolejnym rokiem rośnie udział pieluch w odpadach komunalnych. Na początku lat dziewięćdziesiątych stanowi już ponad 1,6% odpadów, jednocześnie rośnie ruch osób postulujących zakaz stosowania jednorazówek.
W 2000 roku pojawiają się pieluszki przyjazne pupie dziecka, delikatne i dopasowane. XXI wiek to także zwiększona świadomość odnośnie rosnącego udziału pieluch w odpadach komunalnych, które już dawno przekroczył 2%. W 2007 roku pojawiają się pampersy dedykowane dla dzieci powyżej 18 kilogramów masy ciała.