O początkach życia na ziemi, czyli jak to było naprawdę

Jak powstał człowiek? Dlaczego żyjemy? Dokąd zmierza ten świat? Dlaczego Bóg milczy? – to są pytania, na które nigdy nie uzyskamy odpowiedzi, a jednak miliony ludzi na całym świecie marnują swoje życia na ich uzyskanie. Mało tego – często biorą za to pieniądze. Teoria powstania życia budzi chyba najwięcej kontrowersji, ponieważ na jej temat napisano już chyba wszystko. Pomijając boski aspekt powstania świata, skupimy się na chyba najbardziej akceptowalnej teorii.
Jest początek ery archaicznej, anno domini 4 miliardy lat temu. Ziemia była wówczas bardzo młodą planetą. Jej klimat uległ znacznemu ochłodzeniu, dzięki któremu woda zaczęła tu występować w postaci ciekłej. Rozpoczęły się więc wielkie ruchy wód oceanicznych, które wchodziły w bezpośredni kontakt ze skałami i gruntami zawierającymi liczne związki organiczne, przez co sama woda w niedługim czasie zamieniła się w roztwór przeróżnych substancji chemicznych. W tych właśnie warunkach powstały pierwsze żywe mikroorganizmy.

Ich zasadniczą właściwością była i jest samożywność, czyli zdolność do przetwarzania prostych związków nieorganicznych w materię organiczną. Dokonując znacznego uproszczenia – początki życia na ziemi ograniczały się więc do olbrzymiej ilości reakcji chemicznych, w trakcie którym wszelkie substancje organiczne zaczęły przybierać bardziej skomplikowane i zaawansowane ewolucyjnie formy życia. Jeżeli chcielibyśmy jakoś scharakteryzować początkowy etap życia na ziemi, można by posłużyć się określeniem „zyjącego oceanu”, które można spotkać w wielu pismach popularnonaukowych.

To jest oczywiście tylko jedna z teorii, którą można obalić w zasadzie w każdym momencie. Pomimo tego, że żyjemy w XXI wieku, nie wiemy tak naprawdę jak wyglądały początki naszej planety. Biorąc pod uwagę ilość konfliktów w wyższych sferach nauki, może być tak, że nie dowiemy się tego nigdy. Może więc najlepiej będzie po prostu zostawić tę kwestię w spokoju?